Shin Megami Tensei III: Nocturne HD Remaster – pierwsze, przedpremierowe wrażenia

Remastery bardzo często uważane są za nowotwór branży growej, które przyczyniają się do ciągle pogłębiającej się wtórności wydawanych produkcji. Z jeden strony zgadzam się z takimi założeniami, lecz odświeżenia gier w znacznej części przypadków witam z otwartymi ramionami, gdyż na aktualnym sprzęcie mogę zapoznać się z produkcjami, z którymi wcześniej nie mogłem mieć styczności. Producent Atlus, przed premierą Shin Megami Tensei V, postanowił przypomnieć nam trzecią część, która oryginalnie wydana została w 2003 roku.

Demoniczne déjà vu

Shin Megami Tensei III: Nocturne HD Remaster premierę będzie mieć dopiero w maju, lecz przedpremierowo mogłem sprawdzić pierwsze kilka godzin gry i teraz podzielić się z wami moimi wrażeniami. Odrestaurowana odsłona, mimo wielu ulepszeń, jest tą samą produkcją, którą wydano niemalże osiemnaście lat temu. Fani oryginału ucieszą się z braku przekombinowania i minimalne zmiany na lepsze przywitają z uśmiechem na twarzy, natomiast osoby nieznające serii mogą zapoznać się z grą wraz z jej wadami i zaletami. Producent zapewnia, że SMT III jest idealną częścią do rozpoczęcia przygody z tym uniwersum.

Gra rozpoczyna się niewinnie – razem z kolegami wybieramy się do szpitala w celu odwiedzenia przebywającego tam nauczyciela. Jednakże na miejscu okazuje się, że placówka medyczna jest opustoszała. Po krótkiej eksploracji dowiadujemy się, że zostaliśmy wybrani jako osoby szczególne, mające przetrwać nadchodzącą apokalipsę. W rezultacie otrzymujemy nadprzyrodzone moce, uwidaczniające się za pomocą imponujących tatuaży. Świat zostaje opanowany przez wszelkiej maści demony, a nowe zdolności mają nam pomóc w przetrwaniu. Fabuła nie zaskakuje w żaden sposób, ale stanowi idealne podłoże do eksplorowania kolejnych lokacji.

Audiowizualny upgrade

Twórcy chwalą się, że grafika została w pełni odrestaurowana. Przyznaję, że w większości przypadków modele postaci oraz potworów wyglądają świetnie. Jednakże na krawędziach często widoczne są ząbki, kłujące w oczy. Natomiast lokacje potrafią rozczarować ascetycznością i brakiem szczegółów – widać to szczególnie po labiryntowych lochach, które stanowią znaczną część rozgrywki. Przez brak szczegółowości zazwyczaj trudno jest ustalić, w którym kierunku należy zmierzać. W oczy kłują również przerywniki filmowe, które czasem są mało czytelne i wyświetlane są w formacie 4:3.

Gra może pochwalić się udźwiękowieniem większości kluczowych postaci – tego elementu nie było w oryginale. Do wyboru są głosy angielskie oraz japońskie i oba warianty sprawdzają się bardzo dobrze. Jednakże podczas rozmów można przewijać zdania, co nieco przyspiesza rozgrywkę. Wtedy jednak wypowiadane kwestie urywane są w połowie i brzmi to karykaturalnie. Na plus można zaliczyć, że dubbing całkowicie da się wyłączyć. Ścieżka dźwiękowa została nieruszona – twórcy w nią nie ingerowali.

Siła łaski

Kolejną nowinką jest dodanie łatwego poziomu, który będzie idealnym rozwiązaniem dla graczy chcących bezproblemowo zapoznać się z historią. Po wybraniu tej opcji gra staje się niesamowicie prosta, szybko zdobywamy punkty doświadczenia, a nasze ataki są ekstremalnie silne. Wybrałem ten poziom trudności z czystej ciekawości i po krótkiej chwili zmieniłem go na wyższy, gdyż taka opcja jest dostępna przez całą rozgrywkę.

Rozgrywka, pod względem mechaniki, jest stosunkowo prosta – przemierzamy poszczególne lochy, rozmawiamy z postaciami oraz demonami, staczamy walki i odkrywamy tajemnice skrywane przez produkcję. Bitwy potrafią być wymagające – metodą prób i błędów trzeba sprawdzić, jakie ataki działają na przeciwników (chyba że zdobędziemy umiejętność analizowania wroga) i trzeba będzie uczyć się ich na pamięć. W trakcie zabawy będziemy rozmawiać z bestiami, które będą chciały się do nas przyłączyć – jednakże nie możemy złapać każdego potwora, ten musi wyjść do nas z takową propozycją. Czasem demon zechce do nas dołączyć tak po prostu, czasem będzie chciał otrzymać łapówkę, a w innym przypadku wyłudzi od nas dobra materialne i ucieknie. Gdy zdobędziemy więcej niż jednego sprzymierzeńca, w odpowiednich lokacjach można ze sobą łączyć poszczególne demony.

Trzeba wziąć pod uwagę, że negocjacje mogą zakończyć się niepowodzeniem, a te prowadzone są podczas walki i w jej trakcie nie możemy sprawdzić, jakie demony posiadamy – na początku rozgrywki nie uważam tego za wadę, lecz jak już w swoim repertuarze będę mieć kilkadziesiąt demonów, to może stać się już problemem. Trzeba też pamiętać, że drużyna nie leczy się automatycznie po zakończonej walce – można uleczyć się za pomocą medykamentów porozrzucanych po świecie gry lub w miejscach leczniczych.

Po ogranym przeze mnie fragmencie gry mogę stwierdzić, że remaster zapowiada się na solidną produkcję, skrywającą wiele sekretów. Z chęcią poznam jej historię. Shin Megami Tensei III: Nocturne HD Remaster zostanie wydane 25 maja na Nintendo Switch, PS4 i PC.